چرا که به نظر میرسد بر سر مساله صلح امیز هسته ای ایران در بالای میز بیلیارد و یا شاید هم زمین گلف اشرافیت افسارگسیخته غرب شرط بندی صورت گرفته است .

موضوع اخیر هرچند چندان مورد توجه مردم ایران نیست و بطور کلی مساله شبکه های ماهواره ای در ایران یک موضوع مطرح شده نیست اما برای جهان غرب که در خصوص جلوگیری از بروز و ظهور یک دیکتاتور همچون هیتلر به رسانه ها وابسته هستند یک تهدید بزرگ و بالقوه است .

در هیچ کجای قوانین اساسی امریکا و یا اروپا به مساله جلوگیری از فعالیت رسانه ها اشاره نشده و علی القاعده رسانه ها در غرب حد اقل در ظاهر از آزادی خوبی برخوردارند و حتی اعتراضات مسلمین نسبت به فیلم موهون اخیر نیز با همین بیان که رسانه ها و مردم آزادند توجیه و به اعماق فراموشی سپرده شد .

دولت انگلیس در مقابل جنبش استقلال طلب ایرلند جنوبی و به منظور متوقف کردن فعالیت رسانه ای این جنبش با دشواری های زیادی روبرو شد و دست اخر نیمچه قانونی برای این کار تراشید که با غیر نظامی شدن این جنبش این تکاپوی چند ساله نیز به شکست انجامید .

ما انتظار نداریم که در عالم رسانه که به انواع حیلت ها و مکرها تماشاگر جذب می کنند صدای نارسای پرس تی وی تماشاچی چندانی در اروپا و امریکا داشته باشد . اما صرف فعالیت این شبکه و شبکه های همسو می توانست نشانه اشکاری از ازادی بیان در غرب باشد که خود غربی ها آن را زیر سئوال بردند .

اما اگر امروز پرس تی وی و دیگر شبکه های ایرانی متوقف شدند ؛ بعید نیست روزی نیز به سراغ الجزیره و دیگر رسانه ها بروند و در نهایت نهادینه کردن چنین تحریمی که در حال حاضر هنوز جنبه قانونی نگرفته است . مسلما در آینده یک تهدید بزرگ از سوی صاحبان زر و زور خواهد بود .

صاحبان زرو زوری که بیش از 90 درصد ثروت های غرب را در اختیار داشته و با همین ثروت مابقی مردم را به استثمار کشیده اند .

همانطور که شاهدیم دیگر حتی واکنشی به اظهارات سخنگوی وزیر امور خارجه در خصوص توقف غنی سازی اورانیم نشد و در پس همین کار یک موج نفرت و انتقام جویی را می توان یافت .

به هرحال اقدام به جلوگیری از فعالیت مطبوعاتی در غرب سایه خطرناکیست که بر سر غرب درحال گسترش است و امروز خشتی را بنا نهادند که در آینده یک حصار و زندان بزرگ آزادی خواهد بود .

از اینرو هرچند مردم ایران ذینفع و ضرری نخواهند دید و شبکه های انالوگ محلی نیز از سرشان زیاد است ؛ اما غربی های وابسته به رسانه و مطبوعات امیدواریم متوجه خطر بیخ گوششان باشند و خارج از احساسات واکنش های آگاهانه ای به این موضوع داشته باشند .