بي شك حجتي براي مكلف قابل احتجاج و اعتماد است، كه شرع مقدس به آن اعتبار بخشيده است. از مواردي كه در لسان فقه جعفري و در تشخيص موضوعات معتبر شناخته شده  يكي علم و يقين است و ديگري رجوع به عادل خبره.

روشن است كه تمسك به عقل هم از جمله عواملي است كه انسان را به حجت شرعي مي‌رساند، اما منوط به اينكه استدلالات عقلي فرد را به يقين و علم يا ظن معتبر نزد شارع برساند و هر دليل عقلي نمي‌تواند اعتبار داشته باشد.

رجوع به "اهل خبره عادل" يكي ديگر از راه‌‎كارهايي است كه شارع مقدس براي رسيدن به وظيفه و حكم شرعي پاي آن را امضا كرده است. مثل انتخاب مرجع تقليد كه به فتواي امام يكي از راه‌هاي آن به غير از علم و يقين مكلف، اين است كه به دو عالم عادل كه توان تشخيص مجتهد و اعلم را داشته باشند، رجوع شود. يا يكي از راه‌هاي اثبات ماه قمري شهادت دو مرد عادل است كه ماه را رويت كرده‌اند. "رجوع به عادل" در جاي جاي فقه شيعه مشاهده مي‌شود.